Zul znad Buga

Brak pracowników, kłopoty z odbiorem surowca i inwazja kornika ostrozębnego, to trudności z jakimi zmagają się zulowcy na wschodnich kresach Polski. 

Praca na wschodzie Polski lekka nie jest, tak mówi Zbigniew Walaszek, który prowadzi zula w znajdującym się blisko granicy z Ukrainą Nadleśnictwie Sobibór. Firma to Zakład Obróbki Drewna – nazwa jest nieco myląca, bo główną działalnością przedsiębiorstwa jest dziś właśnie zulowanie. Przedsiębiorstwo wchodzi w skład konsorcjum Grab, które pracuje obecnie na 7 leśnictwach. Cztery z nich obrabia samodzielnie firma lidera konsorcjum, czyli Zbigniewa Walaszka. – Tu na wschód wszystko trafia nieco później. Harwesterów jest mało, szlaki zrywkowe są od niedawna. Inny, też powszechny w kraju problem, to wchodzenie na jedną pozycję cięć kilka razy. Wiadomo, najpierw jeden odbiorca chce jeden sortyment, potem kolejny drugi sortyment i tak dalej – rozpoczyna opowieść o swojej pracy na kresach Pan Zbigniew.

W cieniu historii
Sobibór. Pierwsze skojarzenie? Obóz z czasów II wojny światowej. Tu, przy stacji kolejowej istniał w latach 1942 – 1943 niemiecki, nazistowski obóz zagłady. W stacjonarnych komorach zagazowano tu spalinami ok. 200 tys. żydów. Na potrzeby obozu zaadaptowano także m.in. ówczesny budynek Nadleśnictwa Sobibór, gospodarstwo rolne leśniczego i tartak.
Drugie skojarzenie? Wieś położona w województwie lubelskim niedaleko Włodawy, na malowniczych kresach wschodnich dzisiejszej Polski, nad Bugiem, przy granicy z Ukrainą.
Trzecie, to już skojarzenie ściśle zawodowe: to tu mieści się siedziba Nadleśnictwa Sobibór. Współczesny budynek tej jednostki stoi tuż obok dawnego obozu, przy tej samej linii kolejowej, którą w czasie wojny wieziono ludzi. Dziś stacja wykorzystywana jest do załadunku drewna na wagony.

(...)

To jedynie fragment tekstu. Chcesz czytać całe teksty?  Zamów prenumeratę "Nowej Gazety Leśnej"!

WIĘCEJ