Dodaj do ulubionych

Świąteczna daglezja

Obok jodły i świerka daglezja jest jednym z gatunków drzew iglastych hodowanych z przeznaczeniem na choinki.

Akcja bardzo popularnego amerykańskiego serialu – stworzonego przez Marka Frosta i Davida Lyncha – Miasteczko Twin Peaks, rozrywa się na północno-zachodnich krańcu USA w stanie Waszyngton. Daglezje są tu podstawowym gatunkiem lasotwórczym – wiele scen nakręconych zostało w mrocznych, przytłaczających daglezjowych lasach, które jednocześnie są pełne energii i życia. Daglezja jest rodzajem z rodziny sosnowatych i obejmuje około siedmiu gatunków drzew iglastych, które dziko rosną w Ameryce Północnej i wschodniej Azji.


Daglezja zielona pochodzi z zachodniej części Ameryki Północnej. Obszar jej występowania rozciąga się od Meksyku do Kanady na północy kontynentu. W skład upraw leśnych na starym kontynencie została masowo wprowadzana pod koniec XIX wieku przez leśników niemieckich i austriackich. W Polsce funkcjonowały nazwy daglezja, jedlica daglezja lub jedlica Duglasa.

Świąteczne drzewko
Daglezja jest nie tylko urokliwa, ale i praktyczna. Posiada idealny, regularny pokrój i bardzo miękkie i niekłujące igły. Z góry są one ciemnozielone, a na spodniej części posiadają dwa białe żywiczne paski. Gałązki zakończone są brązowymi, ostro zakończonymi pączkami. W pomieszczeniu, gdzie stoi daglezjowe drzewko roznosi się przyjemny charakterystyczny zapach żywicy, który przypomina cytrusowe owoce i jabłka.


Drzewko jedlicy umocowane w stojaku – z zamontowanym pojemnikiem z wodą – może stać, zachowując trwałe igliwie o zielonej barwie, nawet do kilku tygodni.
Świeżo ścięte drzewko potrafi w ciągu pierwszej doby wypić nawet do 1 litra wody. Optymalna temperatura dla bożonarodzeniowego przybysza z lasu powinna wynosić nie więcej niż 23 Cº.  Bardzo ważne jest, aby drzewko nie stało w pobliżu domowych źródeł ciepła. Uważa się, że jeżeli daglezja zostanie ścięta po pierwszych przymrozkach, to jej igliwie nie będzie się osypywało z gałęzi nawet po wyschnięciu.


Charakterystyczne cechy tego gatunku i odrębność rodzajową opisał szkocki leśnik David Douglas w 1825 roku, który następnie sprowadził ją do Europy. Dlatego na jego cześć nazwano to drzewo po angielsku „Douglas fir”.

(...)

To jedynie fragment tekstu. Chcesz czytać całe teksty?  Zamów prenumeratę "Nowej Gazety Leśnej"!

WIĘCEJ




Dodano 20:43 26-11-2020


  


  


  


  


  


Subskrypcja

Zostań naszym subkskrybentem a powiadomimy Cię o każdej nowości na naszej stronie.


Reklama