Dodaj do ulubionych

Głowice w pilarkach wysięgnikowych

Zima niedługo się kończy i w lesie rozpocznie się sezon pielęgnacji. Jak zawsze przydadzą się wówczas pilarki wysięgnikowe popularnie nazywane kosami mechanicznymi, wycinarkami lub wykaszarkami. Co nowego odnajdujemy w ich konstrukcjach?
Mogłoby się wydawać, że w przypadku pilarek wysięgnikowych, wszystko, co było do usprawnienia, zostało już wymyślone. Nic bardziej mylnego.
Dziś postęp techniczny (szczególnie w inżynierii materiałowej), nowe rozwiązania układu napędowego (głównie silnika), dostęp do technologii kosmicznych i coraz surowsze wymagania wobec bezpieczeństwa i ergonomii pracy są głównym motorem rozwoju konstrukcji pilarek.
O ile postęp w zakresie silników i elementów konstrukcyjnych odbywa się od pewnego czasu znacznie wolniej niż to było na początku XXI wieku, to w przypadku układów tnących widać go znacznie wyraźniej.
Główne kierunki rozwoju stosowanych dziś układów tnących pilarek wysięgnikowych to:
•    możliwości skrawania drewna nylonowymi żyłkami tnącymi;
•    zwiększenie wytrzymałości nylonowych żyłek tnących;
•    zwiększenie wydajności skrawania narzędzi tnących (głównie tarcz tnących);
•    zmniejszenie hałasu i drgań powodowanych przez narzędzia tnące (głównie głowice żyłkowe).

Jakie narzędzia tnące mamy do wyboru?
Podstawowe narzędzia tnące pilarek wysięgnikowych to głowica żyłkowa, głowica nożowa, tarcze nożowe wraz z nożem rozdrabniającym oraz piły tarczowe.
Do koszenia trawy na niewielkich powierzchniach – a przede wszystkim do dokaszania przy drzewach czy krawędziach chodników – służą głowice jedno–, dwu– lub czterożyłkowe (o średnicy żyłki od 1,6 do 3,3 mm, a w przypadku żyłek profesjonalnych – nawet do 6 mm). Długości całkowita żyłki w głowicy to najczęściej od trzech do 5,5 m.
Są to najczęściej żyłki nylonowe o przekroju kołowym, ale mogą być wzmocnione rdzeniem z włókna szklanego. Mogą też mieć przekrój pięciokątny z opiłkami aluminium zwiększającymi trwałość i właściwości tnące. Mogą także mieć karbowanie zmniejszające emisję hałasu o ok. 50%.
Wysunięcie żyłki z głowicy jest regulowane samoczynnie, automatycznie (po naciśnięciu głowicy) lub manualnie.
Do koszenia chwastów używane są albo głowice nożowe z trzema nożami z tworzywa lub ze stali, mocowanymi wahadłowo, albo tarcze stalowe z dwoma, trzema, czterema lub ośmioma ostrzami tnącymi.
Do rozdrabniania części drewna leżących na ziemi można zastosować specjalną tarczę z wygiętymi nożami.
Do wycinania krzewów i pni drzew o średnicy do ok. 20 cm służą piły tarczowe o średnicy 200 ÷ 300 mm. Ich prędkości obwodowe osiągają wartość do 100 m/s.
W tym tekście skupimy się tylko na głowicach żyłkowych i żyłkach. O pozostałych narzędziach napiszemy kolejnym razem.

Głowice żyłkowe
….składają się z plastykowej, lub rzadziej aluminiowej, obudowy, żyłki oraz elementów roboczych. Wewnątrz głowicy znajdują się najczęściej: szpula z nawiniętą żyłką, sprężyna umożliwiająca wysuwanie się i blokowanie żyłki oraz podkładki ułatwiające wysuwanie się żyłki. Głowice mogą mieć wbudowany gwint, który ułatwia zainstalowanie ich na trzpieniu przekładni kątowej.
Głowice żyłkowe są dostosowane do określonej mocy silnika. Jest to szczególnie ważne, gdy korzysta się z automatycznej głowicy żyłkowej. Maszyny z silnikiem o małej mocy wymagają stosowania małych głowic żyłkowych, duże głowice potrzebują maszyny z silnikiem o większej mocy.
Silnik musi być w stanie wyrzucić żyłkę wzdłuż promienia głowicy, a także pokonać opór ścinanej trawy.

 

Krzysztof Wójcik

 

(...)

 

To jedynie fragment tekstu. Chcesz czytać całe teksty?  Zamów prenumeratę "Nowej Gazety Leśnej"!

WIĘCEJ




Dodano 13:44 07-03-2014


  


  


  


  


  


Subskrypcja

Zostań naszym subkskrybentem a powiadomimy Cię o każdej nowości na naszej stronie.


Reklama