Dodaj do ulubionych

Radziecki najeźdźca

Barszcz Sosnowskiego jest jak sowietyzm – agresywny, inwazyjny i trudny do wytępienia.

Roślina pochodzi z Kaukazu i należy do rodziny selerowatych. Jej nazwa wywodzi się od rosyjskiego botanika, Dmitrija Iwanowicza Sosnowskiego, ale bywa też nazywana zemstą Stalina.


Do Polski została sprowadzona w 1958 roku, jako dar od radzieckiego Wszechzwiązkowego Instytutu Uprawy Roślin w Leningradzie. Miano ją testować w ośrodkach badawczych, ale już latach 70. i 80. rozpoczęła się masowa uprawa barszczu jako rośliny ozdobnej, miododajnej i paszowej dla bydła, ze względu na dużą zawartość białka i węglowodanów.


Rozprowadzano ją także wśród rolników, pszczelarzy i uprawiano w celach pastewnych na obszarze licznych PGR-ów, m.in. w Bieszczadach, na Podhalu, na wschodzie i zachodzie kraju.


Z powodu trudności z jej zbiorem (ogromne rozmiary) oraz częste przypadki poparzeń, zrezygnowano z uprawy. Roślina jedzona przez bydło powodowała oparzenia przewodu pokarmowego oraz krwotoki wewnętrzne.


Duże liście barszczu zaciemniają glebę, nie dając tym samym szans innym roślinom, a obfity wysyp (do 40 tys. nasion) trwałych nasion doprowadza do ekspansji. Nasiona wykazują dużą żywotność, łatwość przenoszenia, niewielkie wymagania glebowe oraz odporność na niekorzystne czynniki klimatyczne.


Najpopularniejsze gatunki tej rośliny, występujące w naszym kraju, to barszcz Sosnowskiego oraz barszcz olbrzymi, zwany barszczem Mantegazziego. Oba są trujące, toksyczne i ze względu na rozmiary oraz wygląd bardzo do siebie podobne. Barszcz Sosnowskiego mylony jest z barszczem zwyczajnym, koprem lub arcydzięglem. Barszcz zwyczajny jest jednak zdecydowanie niższy (rośnie do 1,5 m), ma inne liście, mniejszą łodygę i kwiaty.

Toksyczny i inwazyjny
Barszcz Sosnowskiego stwarza zagrożenie zarówno dla ludzi, jak i zwierząt, ale także dla środowiska naturalnego, gdyż jest gatunkiem inwazyjnym. Z powodu silnych właściwości parzących powinien być zwalczany niezależnie od nasilenia. Związki zawarte w soku roślinnym oraz wydzielinie włosków gruczołowych, pod wpływem działania promieni UVA i UVB, wiążą się ze skórą powodując oparzenia II i III stopnia. W skrajnych przypadkach może to doprowadzić do śmierci.


Roślina jest bardzo toksyczna przy dużej wilgotności i w wysokiej temperaturze powietrza. Podczas upałów olejki eteryczne zawarte w barszczu parują i unoszą się w powietrzu, przez co mogą powodować oparzenia bez bezpośredniego kontaktu. Barszcz Sosnowskiego stanowi zagrożenie dla alergików (ryzyko wstrząsu anafilaktycznego) oraz osób z jasną karnacją.


Po kontakcie z rośliną na skórze pojawiają się zaczerwienienia, bolesne pęcherze z surowiczym płynem oraz obrzęki. Innymi objawami mogą być nudności, zapalenie spojówek, bóle głowy, wymioty, podrażnienie dróg oddechowych. Objawy oparzenia mogą pojawić się po 15 minutach, ale również po 48 godzinach od kontaktu z rośliną. Intensywność objawów wzrasta w ciągu około 2 godzin od kontaktu.


Zmiany pojawiają się głównie na twarzy, kończynach górnych i dolnych. Stan zapalny skóry trwa kilka dni, ale zmiany skórne o wiele dłużej, mogą zostawić trwałe blizny. Podrażnione miejsca są wrażliwe na światło ultrafioletowe do kilku lat. Związki, które zawarte są w roślinie mają właściwości mutagenne i kancerogenne.

(...)

To jedynie fragment tekstu. Chcesz czytać całe teksty?  Zamów prenumeratę "Nowej Gazety Leśnej"!

WIĘCEJ





Dodano 13:11 24-03-2022


  


  


  


  


  


Subskrypcja

Zostań naszym subkskrybentem a powiadomimy Cię o każdej nowości na naszej stronie.


Reklama