Urządzenie pomocnicze Jerker

Na początku XX wieku w Szwecji skonstruowano kilka urządzeń pomocniczych dla ówczesnych narzędzi ścinających.

Projekty były skupione na ułatwienia leśnych prac ręcznych i dotyczyły główne ścinki, która była bardzo pracochłonna. Większość z nich jednak pozostała tylko próbami i prototypami, które nigdy nie ujrzały światła dziennego, a co za tym idzie nie były wykorzystywane podczas pracy.

Jednak w przypadku urządzenia o nazwie Jerker, udało się złożyć wniosek o opatentowanie.
 

Na lżejszą pracę
Jerker został stworzony w 1918 roku. Było to urządzenie zaprojektowane do ręcznych pił kabłąkowych. Jego zadaniem było stałe dociskanie brzeszczotu piły do pnia drzewa, co miało odciążać drwala podczas pracy. Jerker miał także ciągnąć i odpychać piłę od siebie bez koniczności ciągłego dociskania piły do pnia drzewa.

Konstrukcja składała się z metalowej rury, na której umieszczone były 2 ruchome tuleje. Ta  zewnętrzna wyposażona była w blokadę zabezpieczającą całość przed rozpadnięciem się. Na tulei wewnętrznej umieszczone było kółko pasowe. Pomiędzy tulejami znajdowała się sprężyna wywołująca nacisk na kabłąk piły. Koło pasowe było specjalnie wyprofilowane tak aby rączka (kabłąk) piły zagłębiała się w nim.

Metalowa rura zakończona była zaostrzonym grotem, który wbijało się w pień. Podczas przystępowania do ścinki drwal wbijał Jerkera około 2,5 cm poniżej planowanego rzazu, następnie dokonywał wstępnego nacięcia na pniu i opierał kółko pasowe na kabłąku. Za pomocą tulei zewnętrznej dociskał sprężynę do tulei wewnętrznej, co przekładało nacisk na kabłąk oraz brzeszczot piły.

Teraz wystarczyło tylko poruszać piłą, a Jerker stale dociskał narzędzie ścinkowe do pnia. W przypadku grubych drzew konieczne było ponowne ściśnięcie  sprężyny, aby zachować żądaną siłę nacisku. Jerker bez piły ważył niedużo, bo jedynie 2,25 kg.
łącznie środowisk ekologicznych, marginalizacji leśnictwa

(...)

To jedynie fragment tekstu. Chcesz czytać całe teksty?  Zamów prenumeratę "Nowej Gazety Leśnej"!

WIĘCEJ